عروس یهود

خیلی اتفاقی، توی کتابخانه، سِری کتابهایی درباره ی تاریخ هنر توجهم را جلب کرد ....
این مجموعه ی 8جلدی، روندِِ تاریخی ِ آثار هنری را در "یونان و رم"، "سده های میانه"،
"رنسانس"، "سده ی هفدهم" ، "سده ی هجدهم" ،"سده ی نوزدهم" و "سده ی بیستم" بررسی

می کند و در آخرین جلد با عنوان " نقاشی را چگونه نگاه کنیم"، مرور کلی دارد بر

برخی از آثارماندگار در دوره های مختلف ....

چیزی که مطالعه این مجموعه را جذابتر کرده، علاوه بر تصویرها و نقاشی های منتخبی
از هر دوره، نگاه ِ موشکافانه و ریزبین نویسندگان آنست و توضیح و تحلیل های بجایی
که بعد از معرفی هر اثر آورده شده... از بررسی نور و رنگ در نقاشی ها گرفته تا
بیان سبک و دیدگاه خالق آن و تاثیری که در عصر خود و دیگر اعصار، بر هنر و
هنرآفرینان داشته!
از طرف دیگر، بسیاری از تابلوها براساس داستان یا واقعه ای کشیده شده اند که مسلماً
دانستن این نکته، در درک زیبایی آن تاثیر بسزایی دارد ...
به نظر من،خواندن این مجموعه، منظر ِ تازه ای از هنر را به ببیننده ی مشتاق و شاید حتی
ناآشنا با اصول آن، نشان می دهد ...


حالا گذشته از این معرفی ِ مختصر، دیروز مطلب جالبی درباره ی
تابلویی از رامبراند به نام "عروس یهود"، در تاریخ هنر سده ی هفدهم
می خواندم ... در قسمتی از توضیحات مربوط به این اثر آمده است:

نور بر روی سطح کار، چنان که گویی بر روی ابریشم سوزندوزی شده ای،
می رقصد و در فضاها، در توری نازک شفاف، دستها و صورتها
فرو می رود. لطافت نور ملایم، لطافت رفتار زن و مرد با یکدیگر، و لطافت
کار دقیق نقاش با رنگ ها و رنگیزه ها یک شعر عاشقانه ی بصری از اثر
می سازد.
بعدها ابن پرده چنان شوری در دل ونسان وان گوگ افکند که به برادرش
نوشت: " می دانی که حاضرم ده سال از عمرم را بدهم تا بتوانم دو هفته
فقط با خشکه نانی که سق بزنم، مقابل این نقاشی بنشینم."

تاریخ هنر_سده ی هفدهم
مادلین و رولند مینستون
ترجمه: حسن افشار

نمی دانم چقدر این حس را میشود در این نقاشی دید ...

اما جمله ی آخری که از قول ونگوگ آورده شده،
به نظرم خیلی تکان دهنده بود ....