همینطور که دارم فایلهای درسی ام را می خوانم، گاهی تمام صفحات
را کوچک می کنم تا تصویرش را روی دسکتاپ ببینم …
این فرشته ی کوچک!
و آن هم با چه آرامشی!
آدم را بدجوری درگیر خودش می کند!
پ.ن : همیشه فکر می کنم مادرهایی که دخترکوچولو دارند، خیلی خوشبخت ترند...
انگار که این مخلوقات کوچک و دوست داشتنی، چیزی بیش از آنچه همیشه بوده،
به معنای زندگی می افزایند... شاید بخاطر آن مهربانی و معصومیت کودکانه ای
که توی نگاه ها، رفتارها و حتی توی خنده ها و گریه هایشان هست ...
مثل یک حس ناب که دلگرمت می کند!
