مائده های زمینی آندره ژید

ناتانائیل! آرزو مکن که خدا را در جایی جز همه جا بیابی.
هر مخلوقی نشانه ای از خداست و هیچ مخلوقی او را هویدا
نمی کند. هماندم که مخلوقی نظر ما را به خود منحصر می کند
ما را از خدا برمی گرداند.

... تردید بر سر دوراهی ها، تمامی عمر ما را به سرگشتگی دچار ساخته.
چه بگویمت؟ چون بیندیشی، هر انتخابی هولناک است و نیز
حریتی که انسان را به هیچ وظیفه ای راهبری نکندــ این راه را
باید در سرزمینی انتخاب کرد که از هیچ سو شناخته نیست و
در آن هرکس کشفی می کند.و نیک متذکر باش که همان کشف را
جز برای خویش نمی کند...

ای ناتانائیل، تمام دردسر تو از تنوع ثروت توست. تو حتی نمی دانی
که میان آنهمه کدام را برتر می دانی و نمی فهمی که ثروتِ
منحصر به فرد، حیات است.
کوتاهترین لحظه ی حیات، بس قوی تر از مرگ و نیستی است.
مرگ چیزی جز اجازه ای برای حیات دیگر نیست ـ تا همه چیز
مدام از سر گرفته شود..

ناتانائیل، هرگز گذشته را در آینده بازمجوی. از هر لحظه ای تازگیِ
شباهت ناپذیرِ آن را بگیر و شادی هایت را آماده مکن!
رویای فردا، شادی و سروری است ــ اما شادی فردا، سرورِ دیگری
است ــ و خوشبختانه هیچ چیز شبیه رویایی نیست که انسان
از شادی هایِ خود دیده باشد. زیرا هر چیز بر اثر اختلاف، ارزش دارد.

دوست ندارم به من بگویید: بیا که فلان شادی و سرور را برایت
آماده کرده ام. من فقط شادی های تصادفی را دوست دارم و
شادی هایی را که ندای من از صخره ها میجهاند ...

کسانی هستند که به لحظات خوشبختی چنان می نگرند که انگار
خدا داده است ــ و دیگران مثل اینکه چه کس دیگر آن را داده؟ ....

ناتانائیل، خدا را با خوشبختی ات مسنج!

"مائده های زمینی آندره ژید"
" ترجمه:ج.آل احمد و پ.داریوش"

پ.ن: این کتاب ساختار زبانی پیچیده ای داره. اما اگه بتونید با متنش
کنار بیاید، به مفاهیم کم نظیری می رسید.جالب اینجاست که
بدونید این کتاب بیش از ۱۰۰ سال پیش نوشته شده!