نیوه مانگ

– مامو، اسم این قطعه رو چی بذاریم؟

: وقتی رسیدیم اونجا میگم

خیلی خوب میشه... مامو و پسران و صدای آسمانی

که خیلی بهمون میاد

نیوه مانگ، از آن فیلم هایی ست که در خاطر می ماند ...

نغمه های محزون ِ هشو....

نگاه های نگران ِ مامو ...

صدای خرد شدن و شکستن سازهای پسرانش،

وقتی سربازان مرزی آنها را از ماشین به بیرون پرت می کنند

و اندوهی که توی چهره پیرمرد موج می زند ...

و حتی بغض ِ تمنا هایش،

تقلای پیرمرد برای فریاد کردن آوازهای خاموش ِ

سرزمین ِ مادری ...

کی می خواد جلوی منو بگیره؟

سی و پنج سال نذاشتن بخونم، برای چی؟

این دفعه نمیذارم

باید برم، حتی اگه منو بکشن!

و ایجاز ِ آن صدای آسمانی ...

"صدایی که اینهمه سال گمشده بود"

پی نوشت: خلاصه ای از فیلم و عکسهای مربوط به آن را در این لینک ببینید.